POPR1 eerste les

Vandaag maakten we vooral kennis met het vak PO praktijk. Via begrippen probeerden we zowel individueel als in groep te omschrijven hoe een goede les plastische opvoeding er zou moeten uitzien, en of dit overeenstemt met onze verwachtingen (als student) van dit vak en deze opleiding. Dus hier is mijn poging daartoe:

Een goede les PO ...

• ... legt volgens mij een link met kunstgeschiedenis en met actuele kunst. Deze minimale theoretische inbreng maakt leerlingen inzien dat wat zij doen niet 'losstaat', niet eenmalig is, maar verbonden is met een hele traditie die soms ver teruggaat. 
• ... staat gelijk aan veel afwisseling, zowel in thema, als in materialen als in technieken. Leerlingen moeten de kans hebben gehad om met elk soort van materiaal te werken en te ontdekken waar zij het meeste aanleg voor hebben.
• ... is dynamisch: de leerkracht is alomtegenwoordig en staat klaar om hulp te bieden of meer uitleg te geven, maar zit IN GEEN GEVAL twee uur aan zijn/haar bureau. Een enthousiaste leerkracht is bovendien ook inspirerender, en kan zo veel mogelijk creativiteit in leerlingen bovenhalen.
• ... maakt elk kind tot de beste kunstenaar die hij/zij kan zijn, ongeacht stijl, materiaalkeuze of artistiek talent.
• ... doet kinderen beseffen dat kunst meer is dan stoffige data van buiten blokken: actief bezig zijn met kunst is leuk!

In de groep kwamen we ongeveer aan dezelfde punten, alleen werden accenten soms anders gelegd: feedback, structuur, (losse) sfeer, het individu etc. kregen ook veel aandacht. 

Wat ik van de lessen van de opleiding verwacht is ongeveer hetzelfde. Ik verwacht veel kunstgeschiedenis, veel afwisseling en actieve lessen. Anderzijds denk ik dat feedback een zeer grote rol zal spelen, en dat de afwisseling misschien ten koste gaat van 'het ontwikkelen van een individuele stijl' of een voorliefde voor een bepaald materiaal: we moeten overal goed mee kunnen werken.


2e deel: zeg waarom je onderstaand kunstwerk (eigen keuze) mooi/fascinerend vindt

Käthe Kollwitz, De Treurende Ouders, 1932, Vladso (West-Vlaanderen, België), afbeelding van Flickr door 'larry_antwerp' (http://www.flickr.com/photos/53231107@N04/5902680143/) 

Ik heb voor het werk 'Treurende Ouders' van Käthe Kollwitz gekozen. Ik weet nog dat het een enorme indruk op mij maakte toen we met de zesdejaars naar de Westhoek gingen en Vladslo bezochten. Ik vind het werk een enorme dramatische kracht hebben, en hierin speelt ook de locatie een grote rol: op een andere plaats zou het gevoel van intens verdriet niet tot zijn recht komen. De beelden zijn niet 'realistisch' qua techniek (alla maniera di Michelangelo), eerder gestileerd,  maar des te meer qua emotie. Käthe Kollwitz nam zichzelf en haar man als voorbeeld - hun zoon sneuvelde op 18 jarige leeftijd tijdens WOI - en toont hoe elk op zijn eigen manier omgaat met verlies.